Kleintje Cultuur – Rutger Hiemstra, beeldend kunstenaar

“Mijn meest bijzondere werk vindt niemand in eerste instantie interessant, totdat ik het verhaal erbij vertel”

PATERSWOLDE – In navolging van de Volkskrant, het NRC en het Klokhuis, loopt de Krant van Tynaarlo door de garage achter Rutger Hiemstra aan de trap op. Vervolgens wordt het walhalla van de beeldend kunstenaar uit Paterswolde betreden. Overal staan, hangen of liggen schilderijen met allerlei verschillende onderwerpen. Portretten, vissen, een slak, een banaan. Een lijn is er niet echt in te vinden. Nou ja, eentje dan, maar dat komt later aan bod. De vader van twee kinderen heeft van het maken van beeldende kunst zijn beroep gemaakt. Nadat hij een half jaar bouwkunde studeert, besluit hij om naar de Kunstacademie te gaan. “Op de middelbare school en zelfs al op de basisschool vond ik het heel erg leuk om te tekenen en te schilderen. Toen ik bouwkunde studeerde, kon ik niet wachten om op het fietsje naar mijn kamer te racen om daar iets te gaan schilderen”, vertelt Hiemstra. Het directe resultaat is daarbij essentieel: “Als ik iets maak, dan zie ik meteen resultaat. Het is niets voor mij om achter een computer te zitten en de hele dag te vergaderen.” Hij heeft een boek met zijn werk op tafel liggen. Wat veel terugkomt in het boek en tevens in het atelier, zijn bananen. Bananen in broodtrommels welteverstaan. Het is een idee dat Hiemstra heeft gekregen nadat hij op een ochtend de broodtrommels van zijn kinderen heeft gevuld. “Ik propte een banaan in een broodtrommel en met het licht dat erin viel kwam het heel mooi samen. Vervolgens ben ik het gaan schilderen”, verklaart Hiemstra die een hele serie van bananen in broodtrommels heeft gemaakt. Zijn kunstenaarshart draait op volle toeren wanneer hij in de buitenlucht schildert. Een beeld van Hiemstra in de bergen staat onder andere in zijn boek: “Dan zit ik drie uur in de buitenlucht te werken. Normaal zit ik nooit ergens drie uur. Ik kan de natuur dan vollediger waarnemen. Zo zie ik gedurende de tijd de lucht, het weer en het uitzicht veranderen. Het enige nadeel is dat er ook wel eens insecten op je doek vliegen.” Naast eenvoudige dingen als een zoute haring, een gebroken ei en dus die banaan in een broodtrommel, schildert Hiemstra ook landschappen. Zijn werk noemt hij figuratief, realistisch en kleurrijk. “Zelfgemaakte foto’s”, volgens de beeldend kunstenaar. Daarbij komt een schilderij niet vanzelf tot stand en schildert hij geregeld creaties over. Naast veel schilderijen, verf en kwasten zijn er in het atelier onderlijntjes en blinkertjes te vinden van zoonlief, maar ook gitaren. Veel gitaren. Een hobby van de gezinsvader, die twintig jaar in verschillende bands heeft gespeeld. Op inspiratieloze momenten pakt hij één van de gitaren en maakt hij muziek bij zijn schilderijen: “Dat kan net weer even die creatieve impuls geven die je nodig hebt. Soms werk je te lang aan iets en dan zie je niet meer wat er anders moet om het aan je eisen te laten voldoen.” Pas als hij niets meer aan een schilderij wil veranderen, is het klaar. Eén schilderij had hij echter binnen no-time op het doek. Zo komen we uit bij de enige lijn en dus het enige abstracte werk dat er in het atelier te vinden is. Het is Hiemstra’s meest bijzondere werk, ‘de Millenniumlijn’: “Als ik dit werk aan iemand laat zien, dan vindt niemand het bijzonder. Totdat ik het verhaal erbij vertel. In de nacht van 31 december 1999 op 1 januari 2000 ben ik namelijk met mijn schilderspullen op de fiets gestapt. Even later zat ik middenin een Drents weiland. Daar ben ik om tien seconden voor twaalf begonnen met het schilderen van deze lijn. Het einde van de lijn is in een ander millennium gezet. Op dit werk ben ik dan ook heel erg trots.”