Ongenode Gast – Rondje bos

Wat: Boswandeling

Waar: Eelde

Wanneer: Maandag 23 maart 2020

EELDE – De Ongenode Gast werkt inmiddels ook vanuit huis in verband  met de maatregelen rondom het coronavirus (COVID-19). Door een merkwaardig hoestgeluid is hij veroordeeld tot het werken met twee viervoeters die op zijn wreven liggen te snurken. Het zijn Jessy en Sil. Een zwarte labrador en een Arubaanse strandhond. Ja, Sil is ooit geadopteerd vanaf het eiland met de parelwitte stranden en de oogstrelende flamingo’s. In het weekend heeft de Ongenode Gast al een flinke ronde door het bos gemaakt. Met het zonnetje op de bol is het immers prima toeven zo op de zondag namiddag. Samen met zijn vriendin en de blaffers loopt de Ongenode Gast op maandagmiddag eveneens richting het bos. Langs de kabelbaan, waar toch nog veel kinderen plezier aan blijken te beleven. Zelfs met de maatregelen van de overheid zit het bij deze kiddo’s goed: “Melle, wel anderhalf meter afstand houden”, schreeuwt één van hen als hij met de kabelbaan naar beneden slingert. Als Jessy op een gegeven moment doorheeft dat er wederom een wandeling richting het bos lijkt te komen, begint hij zich een beetje raar te gedragen. Om de zoveel meter staat hij stil en kijkt hij met puppyogen naar de Ongenode Gast. ‘Gaan we dit echt weer doen’, denkt de beste reu die er inmiddels al twaalf jaren op heeft zitten en voorzien is van een volle, grijze baard. Het lijkt erop alsof hij met zijn gedrag wil zeggen: “Ja, maar Ongenode Gast, ik heb gisteren ook al zo’n pokke eind gelopen. Moet het echt?” Ja, Jessy. Het moet echt. Het beestje heeft hier en daar wat overgewicht. Iets waar de man met die groene lijn in zijn hand, de Ongenode Gast, overigens ook schuld aan heeft. Die laat namelijk wel eens een lekker stukje kaas voor de neus van Jessy vallen. Laten we stellen dat het een lekkere eter is en het beestje moet ook wat te genieten hebben. Bovendien moet de rubriek van de Ongenode Gast nog gevuld worden. Een lege pagina in de krant, dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. En fin, eenmaal bij het bos aangekomen en inmiddels weer aangelijnd zet de labrador zich erover heen. Bij gebrek aan een tennisbal, waarmee de Ongenode Gast en Jessy al meerdere middagen hebben gevuld, geeft hij de hond een tak en hij vermaakt zich wel. Sil dartelt daarentegen vrolijk door. In vergelijking met Jessy is hij dan ook iets atletischer gebouwd en zo snel als een Afghaanse windhond. Het deert Sil vrij weinig wat de plannen zijn en van het hondje krijg je spontaan een pedigreelach op je gezicht. Het is voor de Ongenode Gast sowieso geen straf om met zijn ‘vrienden’ te wandelen. Als de Ongenode Gast op een gegeven moment de puppyogen van Jessy met daarin de woorden ‘kunnen we niet alsjeblieft naar huis gaan’ niet meer kan aanzien, verblijdt hij het beestje met het inzetten van de wandeling terug naar huis. Bij de uitgang van het bos treffen ze Ronald Bijkerk en Andrea Drost. Zij zijn op dat moment aan het wandelen met Banjo en Julie. Waar de viervoeters zich druk maken om elkaars achterste en de lijnen in elkaar verwikkeld raken, houden de mensen natuurlijk afstand. Drost grapt nog: “Hondjes, wel anderhalf meter van elkaar vandaan blijven.” De wederhelft van de Ongenode Gast lacht en zegt: “Haha, dat geldt gelukkig niet voor de honden.” Als de Ongenode Gast vraagt of ze zich druk maken over het coronavirus, halen zij hun schouders op. “Wij werken gewoon door. Het zal wel moeten. Vanavond is er een nieuwe persconferentie en we zullen wel zien wat daar uitkomt”, vertelt Bijkerk. De Ongenode Gast vraagt vervolgens wat het voor Drost en Bijkerk zou betekenen als de minister-president die avond een totale lockdown zou afkondigen. “Ik denk niet dat hij dat gaat doen”, reageert Bijkerk, “Het zou veel beter zijn om de methode van Duitsland aan te houden. Dat je alleen met z’n tweeën naar buiten mag. Anders zouden wij bijvoorbeeld de hondjes ook niet meer mogen uitlaten.” En dat zou er bij het stel zeker niet ingaan. “Bijna dagelijks maken we hier in de namiddag samen een rondje met de honden. Sowieso Ronald loopt hier iedere dag. Gewoon even lekker buiten zijn”, vertelt Drost. De Ongenode Gast is het daarmee eens zo lang men sociale contacten maar mijdt. Iets wat de Ongenode Gast in gesprek met het sympathieke stel even niet doet. Wel bewaren we de anderhalf meter afstand en wordt de foto, waarop het hele ‘gezin’ schitterend poseert, tevens op veilige afstand van elkaar gemaakt. Eenmaal thuis is het een kwestie van twee minuten. Jessy ligt bij de linkervoet en Sil bij de rechtervoet. Snurkend.