Speel weer om te winnen, alleen dan mag je verliezen

Als FC Groningen-supporter moet je een beetje tegen verliezen kunnen. Maar wanneer je in de kroeg uitgelachen wordt wanneer je vertelt morgen naar de Euroborg te gaan, is er iets heel erg mis. Waar je vroeger op de maandagochtend met elkaar sprak over de wedstrijd, gaat het nu over het spel. Was je vroeger teleurgesteld omdat de spits een paar kansen had gemist, nu gaat het gesprek over het  gebrek aan kansen. Vroeger ging het nog wel eens over een verdiende nederlaag, nu gaat het er over dat Groningen met dit spel helemaal geen overwinning verdient. En het gaat over zoveel meer. Over heimwee naar Buijs. Over de huidige trainer Wormuth die aanvallend voetbal belooft, maar Groningen scoort slechts één doelpunt per wedstrijd. Wat dan wel weer knap is, want het gemiddeld aantal kansen ligt nog lager. Slechts twee ploegen doen het nog slechter. Cambuur en Emmen. Het Noorden heeft even vrij weinig om trots op te zijn. Terug naar het gesprek over de wedstrijd. Het gaat over ‘het systeem’ van vijf verdedigers waar Wormuth nu voor heeft gekozen. Omdat het hem in de laatste fase tegen Cambuur zo goed was bevallen. Toen zelfs met zes verdedigers. Maar het ging fantastisch. Met tien man voor het doel de bus parkeren. De staart tussen de benen en alle ballen zo snel mogelijk naar voren trappen. Tegen Cambuur! Ooit waren er trainers die dan met enige gepaste schaamte over de tactiek de pers te woord stonden. Maar nu staan er louter glimlachende en trotse gezichten. Zijn het de altijd maar juichende supporters die de trainer en spelers op het verkeerde been zetten? Het gevaar en de aanvallende impulsen komen van onze jonge linksback Määttä en van de al even jonge rechtsback Van Gelderen.

Määttä weet pas sinds een half jaar wat back spelen inhoudt. De Noor is eigenlijk een linkerspits en is de meest onervaren speler binnen de selectie. Van Gelderen zat steeds op de bank omdat hij ‘teveel aan de binnenkant’ speelde. Deze twee jongelingen moeten de eenzame spits Pepi voorzien van voorzetten. Maar omdat Pepi toch enig contact wil houden met zijn medespelers laat hij zich vaak maar uitzakken tot op de eigen helft. Wormuth moet het doen met een groep waarbij evenwicht en balans ontbreken. Buijs kampte vorig jaar met dezelfde problemen. Fledderus dacht dat het aan zijn trainers lag. Er zijn niet de broodnodige geroutineerde spelers gehaald die een team op sleeptouw kunnen nemen. De mannen die dat wel probeerden, zoals Suslov en Kasanwirjo moeten hun mond houden, als ze al spelen. De nieuw geïnstalleerde leiders zijn dat niet en zullen dat nooit worden. Een speler die wat buiten de lijntjes kleurt maar wel wedstrijden voor je kan winnen, Ngonge wordt uit de selectie gezet. Kasanwirjo is een moedige centrumverdediger die Groningen wél aan het voetballen kan krijgen, maar Wormuth krijgt slapeloze nachten van het risico dat hij in zijn spel legt. En wil hem nu een opleiding tot centrumverdediger geven op de rechtsbackpositie. Alsof je een kassajuffrouw opleidt bij de slagersafdeling. Ondertussen dreigt er wel een speler kapot te worden gemaakt die vorig jaar een revelatie was. Er zijn geen flanken. Suslov verpietert aan de rechterkant. Abraham is een aanvaller, maar krijgt de complimenten omdat hij zo vreselijk goed verdedigd heeft. En dat klopt. Beetje jammer dat hij een aanvaller is.  Waarom is er niet wat meer moeite gedaan om Postema en Van Kaam binnenboord te houden? Als we dan toch gaan falen, dan liever maar met eigen jeugd in plaats van de wijzen uit het Westen of het Oosten. Maar zou Van Kaam het zoveel minder hebben gedaan dan onze Pelupessy?

Verdiende Postema niet gewoon een kans? Waarom Kasanwirjo niet gewoon weer centraal. Met Balker zouden ze een prima duo vormen. En was Dankerlui vorig jaar nu zo slecht dat hij nu alleen nog maar mag toekijken hoe iedereen op zijn positie faalt? Ergens in een stoffige la ligt een papiertje met een paar gewichtige zinnen over het DNA van FC Groningen. Een dringend advies aan de staf en selectie: lees ze voor iedere wedstrijd en doe wat er gedaan moet worden. Doe wat iedere supporter weet en wil. Waar Groningen groot mee geworden is. Speel weer om te winnen, alleen dan mag je verliezen.