Laatbloeier George Welling bloeit als nooit tevoren
EELDE - Misschien is liedjesschrijver George Welling een laatbloeier, maar hij bloeit als nooit tevoren. De 68-jarige inwoner van Eelde pensioneerde drie jaar geleden als docent van de Rijksuniversiteit Groningen en doet nu wat hij zijn hele leven eigenlijk al het liefst doet. Mensen vermaken met mooie muziek. Zijn derde album ‘Wassende Maan’ is daarvan zeker het bewijs.
De plaat die inmiddels op alle streamingsdiensten beschikbaar is telt veertig tracks en werd opgenomen in de periode waarin de hele wereld in de houdgreep van corona lag. Waar het oorspronkelijk niet de bedoeling was om veertig tracks vast te leggen, vierde de inspiratie hoogtij en dat zorgde er zelfs voor dat dertig liedjes de eindstreep niet haalden. ‘Ik wilde eerst een plaat met circa tien liedjes opnemen, maar door corona ontstond er een hele andere realiteit. Uiteindelijk zijn er dertig nummers op de plank blijven liggen, omdat ik ze niet goed genoeg vond, of ze waren gewoon nog niet helemaal af’, vertelt Welling. Zonder diep in te gaan op de verhalen achter de liedjes is Wassende Maan een veelzijdige plaat geworden met herkenbare invloeden. Wie de titelsong beluistert wordt wellicht meegenomen naar ‘Telegraph Road’ van Dire Straits, terwijl de andere liedjes een geheel andere identiteit dragen. Vanaf het eerste uur is Welling een groot bewonderaar van Bob Dylan en die inspiratie is hoorbaar, al ligt het er niet eens dik bovenop.
Tien jaar geleden koos Welling er voor om verder te gaan in het Nederlands en dat is met de kennis van nu de juiste beslissing geweest. ‘Ik ben zo blij dat ik deze keuze heb gemaakt. Het duurde even voordat ik volkomen eerlijk wilde zijn over de dingen die mij bezighielden. Tegelijkertijd was het geen eenvoudige stap, want het hoeft voor mij niet cabaretesk te worden. Muziek hoeft ook niet altijd leuk te zijn, want je moet er iets in kunnen leggen. Om je heen vallen mensen weg en dat maakt het leven niet makkelijk.’ Op Wassende Maan kreeg Welling de hulp van vele vrienden onder wie Eddy Korma (drums), Evert Scholten (gitaar) en Eric Bosma (bas). Wat het beluisteren onder meer de moeite waard maakt is de wijze waarop Welling je meeneemt door werelden waarin fictie en werkelijkheid elkaar evenwichtig afwisselen. Bij vlagen komt de plaat goudeerlijk en heel dichtbij. ‘Als je iets heel speciaals hebt geschreven over dingen die je beroeren, dan kan het ineens enorm universeel worden. Je weet het op voorhand niet, maar het is mooi als muziek mensen raakt. Ik hoop dat mensen Wassende Maan dan ook op de juiste waarde weten te schatten.’
Wassende Maan is de opvolger van ‘Wachten tot het overgaat’ (2014) en ‘Om Toch’ (2018). Hoewel de plaat net uit is bleef het werk niet onopgemerkt. Het NCRV-radioprogramma Volgspot draaide onlangs het liedje ‘Ik wil je terug’. Op de vraag of Wassende Maan nog een opvolger krijgt, laat de liedjesschrijver het antwoord in het midden. ‘Ik blijf schrijven, want het is een vak en dat moet je onderhouden, maar ik heb vooralsnog geen plannen om Wassende Maan een vervolg te geven. Allereerst wil ik mijn weg richting het podium weer weten te vinden.’ De dubbel-cd Wassende Maan is online te bestellen via www.georgewelling.nl.
