Kim Veenman, biologe die schrijft, illustreert én schildert
kleintje cultuur
‘Ik wil niet geleid worden door iets dat verkoopt, ik wil iets maken dat raakt’
ZEEGSE – Ze is opgeleid tot biologe, haalde haar master Wetenschapscommunicatie, werd freelance wetenschapsjournalist en illustrator. Schrijft en illustreert over diergedrag, duurzaamheid, natuuronderzoek en het buitenleven voor tijdschriften als Roots, KIJK en National Geographic Junior. Onlangs maakte Kim Veenman ook een serie portretten. Van haarzelf. Iets dat ze nooit verwacht had, want een zelfportret, wat moet je daar nou mee? De kunstvorm die haar nooit gegrepen heeft deed dat uiteindelijk toch. Onder water. Haar werk is nu te zien bij Expo-atelier SMAAK in Zuidlaren.
Vanaf 2013 publiceert Kim Veenman(30) artikelen, interviews, columns of illustraties voor verschillende bekende tijdschriften. Prachtig tekeningetjes van dieren of planten voorziet ze van korte, begeleidende teksten. Natuur fascineerde haar als kind al. Net als haar liefde voor tekenen. Ze combineerde haar opleiding met werk en voilà, werd de bioloog die schrijft en illustreert. En dat doet ze nog steeds. Schilderen is daar bij gekomen. Dat doet ze –nu nog- in haar atelier in de Papiermolen in Groningen. “Ik was het zat om altijd maar in m’n eentje te werken met mijn laptop. Als ik nou eens een atelier huur, bedacht ik. Dat lukte bij de Papiermolen. Een prachtige, inspirerende plek. De ruimte had ik, nu de ezel nog. En die kwam er snel. Ik kon los! Bij Antje Stel in Assen volgde ik een workshop ‘schilderen met olieverf’. Geweldig vond ik dat. Het begon simpel: natuur, dieren, zwanen, flamingo, een hert, een pauw, dát. Ik houd van realistisch werk, maar niet van uitvergrootte foto’s. Zelfportretten heb ik nooit begrepen. Ik kijk helemaal niet graag naar mezelf. Tussen het schilderen door dook ik regelmatig even in het zwembad. De mooie kleuren van het water inspireerden me. Door het bewegende water krijg je stroming. Het was bijna impressionistisch, een beetje Monet. Ik wilde een combinatie maken van een portret en de impressie van het moment onder water. Om dat beeld te kunnen vangen kocht ik een onderwatercamera en maakte een serie selfies.”
Met succes. De resultaten zijn te bewonderen bij Expo-atelier SMAAK in Zuidlaren. “Ik merk dat het mensen iets doet. Dat er iets gebeurt, terwijl ze er zonder waarde naar kijken, dat is mooi. Of ik ervan hoop te kunnen leven? Dat is geen uitgangspunt voor mij. Ik wil niet geleid worden door iets dat verkoopt, ik wil iets maken dat raakt. Ik hoop dat mensen door te kijken mijn schilderijen een momentje van rust vinden tussen alle hectiek van de dag.” Water gaat net als de natuur zeker een vervolg krijgen. En als het aan Kim ligt, straks in Zeegse. Want met haar kindje op komst en alle gedoe rondom de Zuidelijke Ringweg is de Papiermolen niet echt een handige uitvalsbasis. “Een atelier aan huis in Zeegse, dat is mijn droom. Zeegse is idyllisch en heeft een prachtige natuur. De reflectie op het water, de vallende bladeren erin, een windvlaag, dit licht. Prachtig. Het is bijna een schilderij. Je moet alleen niet vergeten om te kijken.”
ZEEGSE – Ze is opgeleid tot biologe, haalde haar master Wetenschapscommunicatie, werd freelance wetenschapsjournalist en illustrator. Schrijft en illustreert over diergedrag, duurzaamheid, natuuronderzoek en het buitenleven voor tijdschriften als Roots, KIJK en National Geographic Junior. Onlangs maakte Kim Veenman ook een serie portretten. Van haarzelf. Iets dat ze nooit verwacht had, want een zelfportret, wat moet je daar nou mee? De kunstvorm die haar nooit gegrepen heeft deed dat uiteindelijk toch. Onder water. Haar werk is nu te zien bij Expo-atelier SMAAK in Zuidlaren.
Vanaf 2013 publiceert Kim Veenman(30) artikelen, interviews, columns of illustraties voor verschillende bekende tijdschriften. Prachtig tekeningetjes van dieren of planten voorziet ze van korte, begeleidende teksten. Natuur fascineerde haar als kind al. Net als haar liefde voor tekenen. Ze combineerde haar opleiding met werk en voilà, werd de bioloog die schrijft en illustreert. En dat doet ze nog steeds. Schilderen is daar bij gekomen. Dat doet ze –nu nog- in haar atelier in de Papiermolen in Groningen. “Ik was het zat om altijd maar in m’n eentje te werken met mijn laptop. Als ik nou eens een atelier huur, bedacht ik. Dat lukte bij de Papiermolen. Een prachtige, inspirerende plek. De ruimte had ik, nu de ezel nog. En die kwam er snel. Ik kon los! Bij Antje Stel in Assen volgde ik een workshop ‘schilderen met olieverf’. Geweldig vond ik dat. Het begon simpel: natuur, dieren, zwanen, flamingo, een hert, een pauw, dát. Ik houd van realistisch werk, maar niet van uitvergrootte foto’s. Zelfportretten heb ik nooit begrepen. Ik kijk helemaal niet graag naar mezelf. Tussen het schilderen door dook ik regelmatig even in het zwembad. De mooie kleuren van het water inspireerden me. Door het bewegende water krijg je stroming. Het was bijna impressionistisch, een beetje Monet. Ik wilde een combinatie maken van een portret en de impressie van het moment onder water. Om dat beeld te kunnen vangen kocht ik een onderwatercamera en maakte een serie selfies.”
Met succes. De resultaten zijn te bewonderen bij Expo-atelier SMAAK in Zuidlaren. “Ik merk dat het mensen iets doet. Dat er iets gebeurt, terwijl ze er zonder waarde naar kijken, dat is mooi. Of ik ervan hoop te kunnen leven? Dat is geen uitgangspunt voor mij. Ik wil niet geleid worden door iets dat verkoopt, ik wil iets maken dat raakt. Ik hoop dat mensen door te kijken mijn schilderijen een momentje van rust vinden tussen alle hectiek van de dag.” Water gaat net als de natuur zeker een vervolg krijgen. En als het aan Kim ligt, straks in Zeegse. Want met haar kindje op komst en alle gedoe rondom de Zuidelijke Ringweg is de Papiermolen niet echt een handige uitvalsbasis. “Een atelier aan huis in Zeegse, dat is mijn droom. Zeegse is idyllisch en heeft een prachtige natuur. De reflectie op het water, de vallende bladeren erin, een windvlaag, dit licht. Prachtig. Het is bijna een schilderij. Je moet alleen niet vergeten om te kijken.”
