Jannie Pelleboer-Huizinga

EELDE / PATERSWOLDE – Op het lijstje van uw stukjesschrijver staan namen van mensen die actief zijn in de dorpen van de gemeente Tynaarlo. Mensen die een boeiend verhaal hebben, maar daarvoor niet perse in de publiciteit hoeven. Zo iemand is Jannie Pelleboer. Een bescheiden vrouw, stille kracht achter haar man Jan Hendrik Pelleboer (’s Heerenbroek, 1924-1992). In de jaren 80 is hij in Nederland een bekende weerman en in het Noorden een bekende Paterswoldenaar. Over Jan Pelleboer is tijdens en na zijn leven veel geschreven. De biografie Jan Pelleboer, weerman en dorpsmens geeft een boeiend beeld van zijn veelzijdig leven. Maar wie is Jannie Pelleboer-Huizinga, de vrouw naast Pel?

Jannie Huizinga, geboren in 1930, groeit op in een klassiek liberale boerenfamilie in Loppersum. Haar opa was een zogenoemde ‘dikke’ akkerbouwer. Maar ook een sociale, die zijn welvaart deelde met de arbeiders. De kop-hals-rompboerderij gaat in 1919 over van vader op zoon Doewe Huizinga en zijn vrouw Ietje Huizinga-van der Veen. Jannie is het jongste kind in het gezin van drie kinderen, een nakomeling. In 1931 verhuist het gezin naar Paterswolde en starten Doewe en Ietje aan de Bähler-Boermalaan Pension Nienke. Alles in het pension staat in het teken van de gasten, met het gevolg dat Jannie geen eigen kamer heeft en veel tijd buitenshuis doorbrengt met haar vriendinnetje Tineke Bralts.
Moeder Ietje is een zachtaardige, begripvolle vrouw. En huismus. Vader Doewe is meer een mens die van het sociale leven houdt. Na enkele jaren ulo en hbs in Groningen maakt Jannie in 1948 de overstap naar de toenmalige landbouwhuishoudschool Rollecate in Deventer. ‘Mijn vader wilde graag dat ik lerares zou worden, zoals mijn moeder. Zelf wilde ik de verpleging in.’ Het loopt een beetje anders.
Een paar jaar daarvoor belt Jan Pelleboer voor onderdak namelijk aan bij het pension en Jannie doet voor hem de deur open. Jan was door zijn werkgever, het KNMI, als weerwaarnemer gestationeerd op het Eelder meetstation. Al gauw vinden meerdere collega’s met dezelfde voornaam in Pension Nienke onderdak en krijgt Jan de roepnaam Pel.
‘Ik viel op Jan, hij was vriendelijk, ad rem en actief in het dorp. Ik deelde ook zijn passie voor het weer, het reizen en zijn belangstelling voor de wereld. Zelf ben ik ingetogen en meer een huismus.’ In 1951 trouwt het stel en betrekken ze het ouderlijk huis aan de Bähler-Boermalaan. Ze noemen het Cumulus. (de naam van een mooiweerwolk). Daar worden hun kinderen Henk (1952), Doewe (1954) en Iety (1955) geboren. Een drukke tijd breekt aan als Jan in overleg met Jannie besluit om zich als zelfstandig weerman te vestigen. Als eerste in Nederland is zo’n besluit een sprong in het diepe. Jannie: ‘We moesten in de eerste jaren elk dubbeltje omdraaien, maar hebben elkaar altijd gesteund.’ Jan pakt alles aan om de kost te verdienen, geeft lezingen met dia’s en is druk als weerjournalist. Hij installeert in zijn huis een weerstudio met professionele apparatuur. Jannie staat hem onvermoeibaar met raad én daad bij. Ook tijdens Jans optredens in het land is zij zijn steun en toeverlaat. In het bedrijf verzorgt zij de financiële administratie en beheert ze het uitdijende archief. Thuis is zij de huisvrouw en zorgt ze voor de kinderen. Gelukkig komt er steeds meer werk. Maar ook steeds meer wordt Jan een bekende Nederlander, onder andere door zijn televisieoptredens voor de Tros. Jannie beschermt hem en grijpt meer dan eens in, bijvoorbeeld als te nieuwsgierige mensen op hun erf komen. Jannie: ‘Die naamsbekendheid was privé niet altijd leuk. Alleen in het buitenland kon Jan zonder vermomming over straat.’

In mei 1960 wordt Jannie administrateur van Dorpsklanken, de dorpskrant van Eelde, waarvan Jan sinds 1954 hoofdredacteur en later redacteur is. In datzelfde jaar wordt zij, evenals Pel, lid van het koor van de Eelder operettevereniging ADO. Ze zit ook in de kledingcommissie om stoffen in te kopen en toneelkostuums te maken. Begin jaren 90 zet Jan stappen om het rustiger aan te doen. Velen zijn in shock als Jan op 18 juli 1992 overlijdt na een hartstilstand.

In de periode 1992-2004 is Jannie bestuurslid van Dorpsklanken en gaat ze wekelijks naar de drukkerij in Bedum om de krant vorm te geven. Als ze vervolgens verhuist naar een woon- en verzorgingshuis, zet Jannie zich daar ook bestuurlijk in voor het koersbal, het zangkoor en de vereniging van Eigenaren (VvE).

Tijdens ons gesprek haalt Jannie zo nu en dan documentatie uit het familiearchief. Zo laat ze vol trots een fotoalbum zien: allemaal blije gezichten en dankbare briefjes ter herinnering aan het familieweekend in 2022 met haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen in het Familiehotel in Paterswolde. Begin 2024 legt Jannie haar laatste bestuurstaak neer. Bescheiden zegt ze: ‘Ik ben weer de huismus, net als mijn moeder. Vind ik op deze leeftijd, wel zo fijn.’