Cris Hofstee als jongste coureur aan start combinerace Yde
algemeen de krant van tynaarlo
Maandagochtend, 11:10 uur. Een drukte van belang op het erf van de boerderij aan de Groningerstraat 113. Pa Rem, moeder Hanneke, Cris zelf, zijn broer Raoul, de vrienden Marcel en Jan-Roelf staan de redacteur van de Vriezer Post al op te wachten. Rem plukt een grote picknicktafel uit de schuur, schuift er een klapbank en een stuk of wat stoelen bij. De familie woont zelf niet meer op de boerderij, maar van de dame die het nu bezit mogen de Hofstees het erf blijven gebruiken. En dat is handig, want zo’n apparaat neemt nogal wat ruimte in beslag. In ieder geval niet echt iets om in een woonwijk in hartje Eelde te parkeren.
Dat Cris ooit mee zou doen aan de fameuze combineraces stond al vroeg vast, weet Hanneke. “De liefde voor tractoren is hem hier op de boerederij bijgebracht. Bovendien deed zijn vader aan autocross. Deed, want door een val is zijn rug zo beschadigd dat racen niet meer lukt. Rem helpt Cris overal bij. Begeleidt hem bij wedstrijden en helpt mee sleutelen.” Veel liever was pa zelf ook gaan combineracen in plaats van autocrossen, vertelt hij. “Jammer genoeg is dat er nooit van gekomen. Combineracen is leuk, de crossers zelf ook. Een stuk vriendelijker dan autocrossers, daar zit veel haat en nijd onderling. Bij ons gaan de coureurs met elkaar om als één grote familie.”
Een wereld op zich, blijkt al snel uit de verhalen. Een happening, een feest waar de hele familie Hofstee naar uitkijkt. Inclusief oma Hofstee. Ook al is ze bijna 80, ze informeert dagelijks even hoe het er voor staat met de combine van Cris. Aanvankelijk zou Cris eerst op een combine van een ander team mogen rijden. Als bedankje voor het feit dat hun combine in de schuur van de Hofstees mocht staan. Loze beloftes. “Het was allemaal lastig en moeilijk. Op een gegeven moment was ik er klaar mee. We wisten dat er hier ergens een te koop stond. Alles afgespeurd, zonder resultaat. Via Speurder vonden we er een in Geestbrug. Die hebben we helemaal gestript en hier in de schuur opgebouwd. Toen ik eenmaal mijn eerste race had gereden was het hek van de dam. Ik baalde wel behoorlijk toen de aandrijfas in de een na laatste bocht brak. Ik had derde in de B-finale kunnen worden. Toen daarna ook nog de motor stuk ging was ik goed zuur. Maar nu moet het helemaal goed komen. De combine wordt voor de wedstrijd eerst gekeurd. Moet je vol gas op een doel afrijden en stoppen als je afgevlagd wordt. Dat is de remmentest. Verder worden de gordels gekeurd en gecheckt op veiligheid.”
Hanneke vindt het best spannend allemaal. Hoewel ze er helemaal vol van zit, er naar uitkijkt, ervoor heeft gezorgd dat het hele team tiptop in de kleding zit gaat ze zeker niet kijken als Cris het gas intrapt tijdens race in de special-klasse. “Een moederhart hè? Doodeng vind ik het. Gaat veel te hard. Nee, ik ga wel even ergens anders staan. Een stukkie met de hond lopen desnoods.” Volgens Cris valt het allemaal best een beetje mee. 75 kilometer per uur is nog niet zo hard, vindt hij. “We moeten ervoor zorgen dat –ie steeds harder gaat lopen. Het doel is bij de eerste vijf van de A-finale. Dat zou heel prachtig zijn.”
Op het erf staat ook een caravan. En een knalrode paardentrailer. Moet allemaal mee naar het circuit. Of beter; dichtbij het circuit. Het hele team –dat luistert naar de naam Rookies- bivakkeert vanaf zaterdagmiddag op het terrein van stukadoor Pieter van Wijk. Die –hoe kan het ook anders- ook in de ban is van combineracen. Zijn dochter (jaja, racen in een combine is ook voor stoere chicks) is zelfs Nederlands kampioen. De paardentrailer is voor de proviand. Zit stampvol bier, hamburgers, braadworsten en andere etenswaren die geschikt zijn voor op de barbecue. “Het is één groot feest. Een weekend weg voor ons waar we allemaal naar uitkijken”, besluit Hanneke.
De Rookies bestaan uit: Cris, pa Rem, moeder Hanneke (hoofd catering en kleding), broer Raoul, Alied (bewoonster van de boerderij), oma Hofstee, Loes (vriendin van Cris), de vrienden Marcel, Jan-Roelf (hij zorgt ervoor dat de combine op zijn vrachtwagen getransporteerd wordt naar de crossbaan), Ricardo, Lianne, Hjalmer, Niels Martin, Niek. Als het een beetje meezit wordt team Rookies volgend jaar uitgebreid met nóg een combine. Martin en Jan-Roelf zijn van plan er ook een aan te schaffen. De Vriezer Post blijft ze volgen.
‘Bij de eerste vijf van de A-finale, dat zou prachtig zijn’
YDE DE PUNT – Even was het spannend, of combinecoureur Cris Hofstee uit Eelde aan de start van de combinerace van aanstaande zondag in Yde de Punt zou verschijnen. Tijdens zijn allereerste race in de Achterhoek brak in de één na laatste bocht de aandrijfas van de combine. Zijn tweede race verliep ook minder gelukkig: in de laatste ronde werd Cris van de baan gedrukt. De stuurstang brak af en de motor van het gevaarte lag aan gruzelementen. Maar Cris gaf niet op. Nee zeg. Aan de start van Yde is zijn droom. Samen met zijn 15 man (en vrouw) tellende team lapte hij de combine op, vader Rem tikte een motor op de kop en moeder Hanneke zorgde voor een gelikte rode beschermkap. Cris is er helemaal klaar voor. Gaat voor een plek bij de eerste vijf. De Vriezer Post zocht De Rookies op, op het erf van hun voormalige boerderij in Yde.Maandagochtend, 11:10 uur. Een drukte van belang op het erf van de boerderij aan de Groningerstraat 113. Pa Rem, moeder Hanneke, Cris zelf, zijn broer Raoul, de vrienden Marcel en Jan-Roelf staan de redacteur van de Vriezer Post al op te wachten. Rem plukt een grote picknicktafel uit de schuur, schuift er een klapbank en een stuk of wat stoelen bij. De familie woont zelf niet meer op de boerderij, maar van de dame die het nu bezit mogen de Hofstees het erf blijven gebruiken. En dat is handig, want zo’n apparaat neemt nogal wat ruimte in beslag. In ieder geval niet echt iets om in een woonwijk in hartje Eelde te parkeren.
Dat Cris ooit mee zou doen aan de fameuze combineraces stond al vroeg vast, weet Hanneke. “De liefde voor tractoren is hem hier op de boerederij bijgebracht. Bovendien deed zijn vader aan autocross. Deed, want door een val is zijn rug zo beschadigd dat racen niet meer lukt. Rem helpt Cris overal bij. Begeleidt hem bij wedstrijden en helpt mee sleutelen.” Veel liever was pa zelf ook gaan combineracen in plaats van autocrossen, vertelt hij. “Jammer genoeg is dat er nooit van gekomen. Combineracen is leuk, de crossers zelf ook. Een stuk vriendelijker dan autocrossers, daar zit veel haat en nijd onderling. Bij ons gaan de coureurs met elkaar om als één grote familie.”
Een wereld op zich, blijkt al snel uit de verhalen. Een happening, een feest waar de hele familie Hofstee naar uitkijkt. Inclusief oma Hofstee. Ook al is ze bijna 80, ze informeert dagelijks even hoe het er voor staat met de combine van Cris. Aanvankelijk zou Cris eerst op een combine van een ander team mogen rijden. Als bedankje voor het feit dat hun combine in de schuur van de Hofstees mocht staan. Loze beloftes. “Het was allemaal lastig en moeilijk. Op een gegeven moment was ik er klaar mee. We wisten dat er hier ergens een te koop stond. Alles afgespeurd, zonder resultaat. Via Speurder vonden we er een in Geestbrug. Die hebben we helemaal gestript en hier in de schuur opgebouwd. Toen ik eenmaal mijn eerste race had gereden was het hek van de dam. Ik baalde wel behoorlijk toen de aandrijfas in de een na laatste bocht brak. Ik had derde in de B-finale kunnen worden. Toen daarna ook nog de motor stuk ging was ik goed zuur. Maar nu moet het helemaal goed komen. De combine wordt voor de wedstrijd eerst gekeurd. Moet je vol gas op een doel afrijden en stoppen als je afgevlagd wordt. Dat is de remmentest. Verder worden de gordels gekeurd en gecheckt op veiligheid.”
Hanneke vindt het best spannend allemaal. Hoewel ze er helemaal vol van zit, er naar uitkijkt, ervoor heeft gezorgd dat het hele team tiptop in de kleding zit gaat ze zeker niet kijken als Cris het gas intrapt tijdens race in de special-klasse. “Een moederhart hè? Doodeng vind ik het. Gaat veel te hard. Nee, ik ga wel even ergens anders staan. Een stukkie met de hond lopen desnoods.” Volgens Cris valt het allemaal best een beetje mee. 75 kilometer per uur is nog niet zo hard, vindt hij. “We moeten ervoor zorgen dat –ie steeds harder gaat lopen. Het doel is bij de eerste vijf van de A-finale. Dat zou heel prachtig zijn.”
Op het erf staat ook een caravan. En een knalrode paardentrailer. Moet allemaal mee naar het circuit. Of beter; dichtbij het circuit. Het hele team –dat luistert naar de naam Rookies- bivakkeert vanaf zaterdagmiddag op het terrein van stukadoor Pieter van Wijk. Die –hoe kan het ook anders- ook in de ban is van combineracen. Zijn dochter (jaja, racen in een combine is ook voor stoere chicks) is zelfs Nederlands kampioen. De paardentrailer is voor de proviand. Zit stampvol bier, hamburgers, braadworsten en andere etenswaren die geschikt zijn voor op de barbecue. “Het is één groot feest. Een weekend weg voor ons waar we allemaal naar uitkijken”, besluit Hanneke.
De Rookies bestaan uit: Cris, pa Rem, moeder Hanneke (hoofd catering en kleding), broer Raoul, Alied (bewoonster van de boerderij), oma Hofstee, Loes (vriendin van Cris), de vrienden Marcel, Jan-Roelf (hij zorgt ervoor dat de combine op zijn vrachtwagen getransporteerd wordt naar de crossbaan), Ricardo, Lianne, Hjalmer, Niels Martin, Niek. Als het een beetje meezit wordt team Rookies volgend jaar uitgebreid met nóg een combine. Martin en Jan-Roelf zijn van plan er ook een aan te schaffen. De Vriezer Post blijft ze volgen.