Ongenode gast - Volksuniversiteit Zuidlaren

Wat: Cursus tekenen & schilderen  
Waar: Volksuniversiteit Zuidlaren
Wanneer: Maandag 8 april, 09.30 uur

ZUIDLAREN – Het is iets over half 10 op maandagochtend als de ongenode gast zijn auto parkeert op de parkeerplaats bij de Volksuniversiteit Zuidlaren. Gewapend met een schrijfblok, pen en fotocamera, stapt hij uit de auto en loopt richting het gebouw van de Volksuniversiteit. Als de ongenode gast de deur van het gebouw opent, kijkt hij geïnteresseerd om zich heen. Het is de eerste keer dat de ongenode gast bij de  Volksuniversiteit Zuidlaren is en hij is verbaasd dat het er vanbinnen uitziet als een schoolgebouw. Ook de verschillende kamers zijn ingericht als klaslokalen. Vol bewondering loopt de ongenode gast verder de gang in.

Voor het lokaal waar de cursus tekenen en schilderen plaatsvindt, wordt de ongenode gast opgevangen door Lidia Stadman. Lidia is cursusbegeleidster en voorzitter van de Volksuniversiteit Zuidlaren. “Wat leuk dat u er bent”, zegt Lidia. “We hebben vandaag de cursus tekenen en schilderen, met als docent Wim Heesen. Elke maandag geeft hij deze cursus.” De Volksuniversiteit Zuidlaren, die gerund wordt door vrijwilligers, organiseert vele lezingen, cursussen en workshops. “Het is heel leuk om te doen hoor”, vertelt Lidia. “Laten we naar binnen gaan. Dan kun je zien hoe de cursus precies in zijn werk gaat.”

Samen met Lidia loopt de ongenode gast het lokaal binnen. Acht cursisten staan te kijken en te luisteren naar de uitleg van docent Wim Heesen. Op het bord heeft Wim een aantal basisvormen getekend, onder andere een doos en een deur. “Deze vormen zijn het begin van een grotere tekening”, vertelt Wim. “Bijvoorbeeld een giraffe, paard of olifant. Je kunt er heel veel van maken.” Wim is al zo’n zeventien jaar actief als docent op de Volksuniversiteit Zuidlaren. “Ik vind het ontzettend leuk om te doen”, legt Wim uit. “Het is een wisselwerking tussen mij en de cursisten. Ik geef les en de cursisten maken ontzettend mooie dingen. Soms denk ik dan: dit had ik ook wel willen maken!”

Als Wim zijn uitleg heeft afgerond, storten de cursisten zich op hun werk. De ongenode gast loopt langs verschillende kunstwerken en spreekt met Liesbeth Welling. “Ik volg al negen jaar lang deze cursussen”, vertelt Liesbeth. “Ik ben ooit begonnen, omdat ik terugdacht aan mijn jeugd. De geur en het gevoel van het tekenen, waar ik altijd zo gek op was, wilde ik terug. In deze negen jaren heb ik al vele mooie dingen mogen schilderen, waaronder een schilderij van mijn kinderen. Dit portret heb ik bij het huwelijk van mijn dochter aan haar gegeven. Dit heeft dus ook een mooie herinnering.” Terwijl Liesbeth aan het vertellen is over het schilderij van haar kinderen, komt ook Rita Verlangen bij haar staan. “Rita volgt deze cursussen nog langer dan ik”, vertelt Liesbeth. “Dat klopt”, begint Rita. “Ik ben hier al zo’n 15 jaar. En ook ik heb al vele dingen mogen schilderen. Het eerste wat ik heb geschilderd waren twee eieren. En geloof me: dat is moeilijker dan je denkt!” Rita en Liesbeth zijn ervan overtuigd dat je ook veel andere dingen leert van de cursussen: “Je gaat op een andere manier naar bepaalde dingen kijken”, legt Rita uit. Als ik naar de wolken kijk, heb ik opeens de wildste fantasieën.”

Als de ongenode gast verder loopt, komt hij Piet Smid tegen. “Ik heb vorig jaar september mijn eerste cursus gehad”, vertelt Piet. Ik vind het een verassende, maar hele leuke cursus. Je krijgt goede persoonlijke begeleiding en positieve feedback. Daarnaast is het een ontdekkingsreis van jezelf. Wat kan je allemaal doen?” Vlakbij Piet staat Anneke Bolhuis twee ganzen te schilderen. “Waar komen die ganzen zo vandaan?” vraagt de ongenode gast. “In Yde hebben we een ganzenkampje”, begint Anneke. “Hier staan twee ganzen. Wij, de bewoners, willen eigenlijk dat er meer komen, maar de ganzen hebben zich nog niet voortgeplant. De twee ganzen die er nu al zijn, ben ik aan het naschilderen.” Net als de overige cursisten vermaakt ook Anneke zich prima: “Je leert heel veel van elkaar en het is ook ontzettend gezellig.” Terwijl Anneke verder gaat met haar schilderij, reageert Henk Nijenmanting: “Het is inderdaad gezellig, maar soms ook doodstil. Dan kun je een speld horen vallen en is iedereen geconcentreerd bezig aan zijn/haar schilderij.” En dat is ook precies wat er zich afspeelt als de ongenode gast het lokaal verlaat. Geconcentreerde blikken in een muisstille omgeving. En dat leidt, volgens de cursisten, tot het beste resultaat.