Hilde Barendse maakt kunst met een dubbele laag
PATERSWOLDE - Ik was altijd al wel bezig met kunst maken, klutsen noem ik dat. Ik kom ook uit een creatief gezin, zeker vanuit mijn moeder. Ik maakte als hobby kunstwerken van stroken papier uit tijdschriften of kranten, die ik daarna beschilderde. Ik heb nooit een officiële kunstopleiding gevolgd.
Vrienden en kennissen vertelden me dat ze mijn werken mooi vonden. In 2015 heb ik meegedaan met de Zomerexpo, toen heb ik een ‘wildcard’ gekregen en werd mijn werk tentoongesteld in het Gemeentemuseum van Den Haag. Blijkbaar was mijn werk dus wel wat. Dat was een grote opsteker en heeft me enorm gemotiveerd om serieus bezig te gaan met mijn kunst. Ik ben er toen een paar jaar druk mee geweest, maar daarna heeft het ook een paar jaar op een laag pitje gestaan. Ik heb nu weer de ruimte om me er vol op te focussen. Je hebt toch rust in je hoofd nodig om te creëren. Ik werk veel met restproducten, zoals papier. Momenteel ben ik bezig met een project waarbij ik de binnenkant van pakken koffie verwerk tot 3D-sculptuur. Ik wil sowieso graag meer driedimensionaal werken, ik ben nu aan het onderzoeken hoe dat eruit moet gaan zien.
In de toekomst ga ik wellicht wel weer terug naar platte werken, dat moeten we nog zien. Mijn werk heeft altijd een dubbele laag, dat niet gelijk duidelijk is wat het precies is. Ik wil dat mensen hun fantasie triggeren en zorgen dat ze even blijven staan om te kijken. De werken zitten tussen abstract en realistisch in. We hadden vroeger een kwekerij, toen ik begon met kunst te maken dacht ik dat ik veel bloemen en planten zou schilderen. Dat heb ik in eerste instantie ook wel veel gedaan, maar ben er ook snel weer mee opgehouden. Het is grappig hoe zich dat ontwikkelt.
Mijn inspiratie komt vooral uit mensen en de maatschappij. Ik laat me inspireren door wat er om me heen gebeurt, zowel in mijn persoonlijke leven als in de maatschappij. Zo kom ik bijvoorbeeld bij thema’s als restproducten, die ik dan verwerk in mijn kunst. Ik probeer altijd iets positiefs te verwerken in mijn kunst. Voor de Zomerexpo was het thema ‘Woest’, maar dat vond ik wat agressief. Het kunstwerk dat ik toen heb gemaakt ging over de vredesdemonstratie die werd gehouden naar aanleiding van de aanslag op Charlie Hebdo in Parijs.
Nu ik weer de tijd heb om vol in te zetten op de kunst merk ik dat ik vooral bezig moet zijn met dingen maken. Omdat het jaren een beetje stil heeft gestaan moet ik mezelf weer vinden. Daarna kan ik het aan mensen laten zien en peilen hoe men reageert. Dan weet ik of het aanspreekt. Ik heb nog geen concrete plannen voor een expositie, maar uiteindelijk wil ik mijn werk wel weer tentoonstellen. Ik maak kunst niet alleen voor mezelf, ik wil ook dat het mensen aanspreekt. Ondertussen heb ik ook al nieuwe ideeën waar ik mee aan de slag wil, maar ik moet eerst de dingen die ik nu gepland heb afronden. Ik wil eigenlijk altijd te veel in het leven. Het is belangrijk om soms een paar stappen terug te nemen. Dat is een extra voordeel van een expositie: het is een stuk achter de deur om het werk af te maken.
