De Ongenode Gast schuift aan bij de Tafel van de Burgemeester

Wat: opening Tafel van de Burgemeester
Waar: Vries
Wanneer: Donderdag 21 maart

VRIES - Bij binnenkomst in het gemeentehuis in Vries staat gelijk links van de ingang een verzameling kunstvoorwerpen. Er prijken schilderijen, gedichten en andere kunstobjecten. Het betreft de ‘Tafel van de Burgemeester’, een terugkerende expositie van kunst in de gemeente. Op deze donderdagavond is de officiële opening van de nieuwste editie, de fine fleur van de gemeente is aanwezig om het bij te wonen. De Ongenode Gast mag uiteraard ook niet ontbreken.

Cultuurcoach Lotte Jansen staat als poortwachter bij de schuifdeur naar de ontvangsthal. De deur gaat alleen open door middel van een druppel, aan Jansen dus de schone taak om iedereen binnen te laten. Mensen druppelen binnen en helpen zichzelf aan een drankje en gebakje. De aanwezigen zijn een mengelmoes van hoogwaardigheidsbekleders, pers en opvallend veel jonge mensen. Dat valt te verklaren, deze editie van de Tafel is namelijk specifiek bedoeld voor mensen jonger dan 27 jaar. Eerder heeft de gemeente een oproep gedaan aan de jeugd om hun kunst in te sturen, waar dankbaar gebruik van is gemaakt. 

De inzendingen waren divers, een vakjury heeft de 3 beste inzendingen uitgekozen. De winnaars krijgen een prijs die aansluit bij hun bijdrage. Nadim heeft een aquarelschilderij van De Wachter, de historische molen van Zuidlaren gemaakt. Van de Volksuniversiteit Zuidlaren krijgt hij 5 schilderlessen aangeboden, samen met de universiteit mag hij kijken welke docent hem het meest geschikt lijkt.

Wanneer alle geïnteresseerden zich hebben verzameld neemt cultuurcoach Gea Jonkers het woord, microfoon in hand. “Ik mag de spits afbijten. Het is een bijzondere avond. Burgemeester Marcel Thijsen zou deze avond openen, maar is helaas verhinderd. We dachten even: wat moeten we nu. Gelukkig hebben we vicevoorzitter Anneke Lubbers bereid gevonden om het van Marcel over te nemen.”

Na deze introductie vraagt Jonkers de jongeren wiens kunst op de tafel is geëindigd om naar voren te komen. De Gast krijgt het plaatsvervangend Spaans benauwd, hij is blij dat hij zelf niet in die rij hoeft te staan. Het voelt altijd ongemakkelijk om zo bekeken te worden, helemaal als puber. Om dan ook nog in de lens van een stel camera’s van de verzamelde pers te moeten kijken geeft het nog een extra dimensie van ongemak. De jonge dames en heren doorstaan het gracieus. Ze vertellen om de beurt iets aan Lubbers over wat ze hebben gemaakt. Tessa vertelt bijvoorbeeld dat ze schilderen heel leuk vindt, meestal gebruikt ze een foto als voorbeeld.

Lubbers geeft de microfoon vervolgens door aan Gea Jonkers. Zij gaat in gesprek met Kim, Evi en Tessa. Zij hebben een filmpje met een dansroutine ingestuurd. Kim en Evi zijn de dansers, Tessa heeft voor hun de choreografie geschreven. Jonkers vraagt de jongedames wat dansen voor hun betekent. Evi hoeft niet lang na te denken. “Als ik verdrietig ben dan lucht dansen op.” Vervolgens nemen de dansers hun plaats in het midden van de hal in. Tessa neemt een positie aan de zijkant van het geïmproviseerde podium in, via haar telefoon start ze de muziek op. 

De eerste tonen galmen door de hal, de dansers zetten hun eerste passen, dan verstomt ineens de muziek. Een technisch mankement, gelukkig snel weer verholpen. Dit keer speelt de muziek verder en zwieren Kim en Evi door de zaal. Na de laatste, sierlijke beweging mogen ze een daverend applaus in ontvangst nemen. 

Daarmee zijn de jongelui bijna klaar met het officiële gedeelte van de avond, alleen nog even poseren naast de Tafel voor een persfoto. De rest van het publiek wacht geduldig terwijl de verzamelde pers hun foto’s neemt, inclusief de Gast. Alle kunstenaars krijgen nog een extra presentje van de gemeente, een fraai notitieboek. Een cadeau dat zeker Quin goed van pas zal komen. Hij schreef een gedicht van 6 regels over de ontwikkeling van de gemeente. “Meestal kies ik mijn eigen thema, het was eerst wel lastig om over dit onderwerp te dichten. Ik ben gaan nadenken die me aanspreken in de gemeente. Uiteindelijk ben ik ongeveer een week bezig geweest tot het gedicht helemaal af was.”