Er is maar één geschikte opvolger voor Lukkien

Johan Kamphuis schrijft wekelijks een column over het FC Groningen:

Vrouwenvoetbal is niet om aan te zien. Althans, dat lijkt vaak de opvatting van zo ongeveer iedereen die geen familie of vrienden is van de betreffende voetbalsters. Het ziet er niet uit en dan hebben we het nog niet over de technische en tactische aspecten. Maar als mannen een voorbeeld zouden nemen aan vrouwen, dan is er toekomst voor het voetbal. Hoewel de dames wel moeten stoppen met de hang naar gelijkheid. Alle mensen, dus ook mannen en vrouwen zijn gelijkwaardig maar dat is wat anders dan gelijk. Want dat zijn mensen en mannen en vrouwen nu éénmaal niet. Ik heb er niet voor doorgeleerd, maar er zijn fysiek nogal wat verschillen. Sven Kramer zal altijd van Ireen Wust hebben gewonnen. Roger Federer zou altijd Steffi Graf hebben verslagen en laat de Oranje Leeuwinnen tegen vv Zuidhorn spelen en Zuidhorn zal de pot pakken. Ooit verloren de Leeuwinnen een oefenwedstrijdje als voorbereiding op het EK van een onder 17 jongensteam.
We moeten tegenwoordig doen alsof alles gelijk is. Maar wat maakt het uit dat vrouwen minder hard kunnen rennen of schaatsen? Hebben we daarom minder genoten van de drie gouden medailles van Yvonne van Gennip op de Spelen in 1988? Of van de goldrushes van Ireen Wust en Marianne Timmer?

Terug naar het voetbal. Een sport die mijn dochter vroeger beoefende. Ze had weinig van mij. Zij was behoorlijk goed. Kon overal spelen en op haar 16-jarige leeftijd was nog altijd niet duidelijk of ze links of rechts was. Maar met beide benen kon ze een vrije trap van 20 meter hard in de bovenhoek schieten. Aan de bal was haar opvatting heel puur. Die moest richting het andere doel. Was er geen afspeelmogelijkheid, dan maar een haal naar voren. Steeds terugspelen kwam gewoon niet in haar op. Ze speelde vanuit haar hart.

Hoe mooi was het in 2017 toen de Oranje Vrouwen Europees kampioen werden en in een kolkende Grolsch Veste Denemarken met 4-2 versloegen. Technisch en tactisch was het inderdaad niet om aan te gluren. Maar waarom ging iedereen zo massaal achter de vrouwen staan? Natuurlijk spelen nationalistische gevoelens een rol, maar meer nog dan dat. De vrouwen speelden met en vanuit hun hart. Deden niet aan eindeloos de bal achterin rond spelen. Juist al die tactische steekspelletjes lieten ze achterwege. Wat volgde was een enorm boeiend gevecht waarin van alles gebeurde. Met een enorme passie en opportunistisch spel werd de titel binnen gesleept. Dát is wat voetbal zo mooi maakt. Voetballen vanuit het hart. Als Roord of Van der Gragt het even niet wisten, dan gaven ze de bal gewoon een lel richting Miedema. Om de strijd daar met z’n allen voort te zetten. Aan eindeloze tikjes breed doen de dames niet. Dus laten de dames trots zijn op wat en hoe ze het doen en stoppen te roepen om op eenzelfde manier te worden behandeld als hun mannelijke collega’s, helemaal als het om geld gaat. Want uiteindelijk is juist het geld dat het voetbal in en in corrupt en kapot (heeft) (ge) maakt. Het zijn die vreselijk grote financiële belangen die trainers en spelers lamleggen. Daar komen ten diepste de eindeloze tikkies breed vandaan. Laat de dames vooral blijven doen waar ze goed in zijn. Hun puurheid. De authentieke manier van voetballen.

Mannen maken het voetbal kapot. Vrouwen moeten het redden. Na de succesvolle Sarina Wiegman is er nu alweer een mannelijke trainer bij de Oranje Leeuwinnen. Andries Jonker, die het voetbal toch al denkt te hebben uitgevonden. Hij heeft er zijn levensmissie van gemaakt de vrouwen nu van alles te leren en bij te brengen. Hij noemt het grote achterstanden wegwerken. Zo ziet misplaatste arrogantie er uit. Waarschijnlijk is hij even vergeten dat de Oranjevrouwen in 2017 Europees kampioen werden. Dat ze in 2022 de kwartfinale haalden en dat Oranje in 2019 de finale van het WK speelde. In navolging van zijn grote nestor Louis van Gaal besloot de Amsterdammer ook maar met vijf verdedigers te gaan spelen tegen Duitsland. Gevolg: uitschakeling voor de Olympische Spelen. Een zorgelijke ontwikkeling: een man als coach bij de vrouwen terwijl die het voetbal moeten redden. Eigenlijk is er maar één geschikte kandidaat om Dick Lukkien ooit op te volgen: Sarina Wiegman.